ما بر این باوریم که خدا، سائلِ مُخلَص را دست خالی باز نمی گرداند. این قضیه فرمولی ساده دارد و آن این است که هر کس در برابر حق تسلیم تر باشد از روح الهی ، بیشتر بهره مند می گردد.

اگر عشق؛ مطلق است پس آنچه را که از آن می‌فهمیم عشق نیست، فهم ماست. آیا آنچه را که نمی‌فهمیم عشق است؟! در واقع این پرسشی است که از سوی خود عشق طرح می‌گردد، آنگاه که بخواهی آنرا به تمامی دریافت کنی. و البته توجه به آن نیز خالی از لطافت نیست. برای عشق تعریفی ندارم زیرا اگر هر تعریفی ارائه دهم به معنای آنست که آنرا می‌شناسم...

بزرگان، "فُتُوَّت" را جوانمردی دانسته اند. اما مفهومش آن معنای متعارفی نیست که انگاشته ای. فتّوت یا همان جوانمردی، کیفیتی متعالی از زندگی است. در حقیقت، نه آیین است، نه فرقه. هرچند در طول تاریخ برایش آیین و فرقه ترتیب داده اند...

اهل معرفت می گویند؛ "جهنم عَرَضی است". راست می گویند، جهنم به خودی خود اصالت ندارد. امر عَرَضی، امری است که وابسته به غیر است. قائم به ذات نیست. آنچه اصالت دارد "رحمت" است. رحمت، ذات خداوندی است، ذات هستی است. اصل با "رحمت" است. پایه اوست...

تو همیشه در رفتن بوده ای. پس همیشه در رفتن باش. تمام ارزش تو به همین "گذر" است. در هیچ کجا و ناکجایی، جاخوش نکن. این "رفتن" را بپذیر. آرامش حقیقی در این پذیرش است. این رفتن، "جبر"ی است که به "اختیار" تو تحمیل شده است. "جبر" خوبی است...