“حکایت”

☆ مُشک را گفتند:
“تو را یک عیب هست، با هر که نشینی از بوی خوشت به او دهی.”
گفت:
“زیرا که ننگرم با کی ام،
به آن بنگرم که من که ام!”

(فیه ما فیه)