“بی منِ شخصی”

☆ صفت های پسندیده، حجاب های نورانی است. صفت های ناپسند، حجاب های ظلمانی است. در ابتدای راه، سالک از حجاب های ظلمانی به حجاب های نورانی پناه می آورد. اما حجاب، حجاب است! او هنوز نرسته است. پس در موقفی حجاب های نورانی را نیز کنار می زند و به آستان حق، بی هیچ حجابی وقوف می یابد. او دگر هیچ منِ شخصی ندارد که بخواهد آن را متّصف به صفتی از اوصاف نماید. او چون جامی بلورین و شفاف گشته که جز رنگ خدا هیچ رنگی را نپذیرد. جامی که در دستان پادشاه آسمانها و زمین است. این یعنی؛ چنین کسی قلبش در میان انگشتان خدای رحمان است.

مسعود ریاعی