“دو بخش وجود آدمی”

☆ از منظری می توان گفت که وجود آدمی از دو بخش عمده تشکیل شده است؛ بخش کوچک “می دانم او”، و بخش بزرگ “نمی دانم او”. کارهای خارق العاده و شگفت و کرامات، مربوط به بخش بزرگ “نمی دانم او” است. راه رسیدن به قلمرو نمی دانم، رهایی از می دانم ها و نیل به خاموشی درونی است. در این کیفیت است که کرامات و خوارق عادات به وقوع می پیوندند، اما او نمی داند که چگونه و با کدام فرمول. او فقط تسلیم محض است و عمیقا متصل به بخش بزرگ نمی دانم خویش. همین.

مسعود ریاعی