“حقیقت محض”

☆ خدا، “حقیقت محض” است. حقیقتی یگانه که همواره فراتر از ذهن بشر، و لذا تعریف ناپذیر است. اگر دیدی که گاه برخی از روشن بینان خدا را انکار می کنند، منظورشان خدای شخصی، ذهنی و محدود است، نه حقیقت محض. چه آن که حقیقت یگانه را انکار کند، نمی تواند روشن بین باشد. لازمه ی روشن بینی، پذیرشِ حقیقت زنده و یگانه، و فنای در آن است. و یادت باشد که انکار “حقیقت زنده و یگانه”، از سوی هر کس که باشد، یعنی انکار خود، انکار هستی، و انکار همان روشن بینی ای است که مدعی اش هست. انکار “حق” همان سقوط است.

مسعود ریاعی