“یکی هست که اصل همه است”

☆ در زمانهای دور کسانی بودند که به این “یک” واصِل شدند
پس آسمان بارید
زمین بارور شد
زندگی روئید
و زیبایی نمایان گشت
☆ امروزه آدمیان آن “یک” را فراموش کرده اند
پس آسمان شان از بارش ایستاد
زمین شان عقیم شد
زندگی رنگ باخت
و زیبایی فسانه گشت
…
☆ هر که آن “یک” را بیابد، همه خیرات و برکات را یکجا یافته است.

مسعود ریاعی