“آن که خدا را دارد”

☆ آن که گوید به طرف خدا می روم، معلوم است که هنوز او را ندارد. چون به طرفش می رود. و این سیر الی الله است.
آن که خدا را دارد، به طرف هیچ چیز نمی رود. چه همه چیز نزد همان خدایی است که او را دارد. پس سیرش در او و به اوست. و این سیر فی الله است.
آنان که خدا را دارند، بی آنکه بروند، رسیده اند. بی آنکه پنجره را بگشایند، دیده اند. بی آنکه بشنوند، دانسته اند و بی آنکه بخواهند، برخوردار شده اند.
سیر “الی الله”، استاد می خواهد، اما سیر “فی الله”، استادش خود خداست. “وَاتَّقُوا اللهَ یُعَلِّمکُمُ اللهُ”.

مسعود ریاعی