امام حسین(ع): “من از آغاز به جنگ کراهت دارم”

☆ دفاع از حق و حقوق را هر عاقلی لازم و ضروری می داند. اما این به معنای جنگ طلبی نیست. جنگ طلبی هیچ خوبی ای ندارد. همه اش بدبختی است. حضرات معصومین علیهم السلام هیچکدام جنگ طلب نبوده اند. هیچکدام آغاز به جنگ را خوش نداشته اند. بگذارید چند روایت از اولياء خدا(ع) برایتان نقل کنم تا ببینید آغازگری به جنگ را حتی خود آن ها مذّمت کرده اند. هم در کافی ۳/۳۸ و هم در وسائل الشیعه ۱۱/۶۹ آمده است که امام علی(ع) به نیروهای خود فرمودند؛ در هر جایی که با دشمنانتان روبرو شدید، شما آغازگر جنگ با آنها نباشید “اِنَّ اَمیرَ المؤمِنینَ(ع) کانَ یَأمُرُ فِی کُلِّ مَوطِنِِ لَقِینا فِیهِ عَدُوَّنا فَیَقُولُ: لا تُقاتِلُوا الَقومَ حَتّی یَبَدؤُوکُم” (امیر المومنین(ع) در هر جایی که با دشمنانمان روبرو می شدیم امر می فرمود که؛ با آنها نجنگید مگر آنکه آنها آغازگر جنگ شوند). در روایت دیگری که در همین مآخذ آمده است، امام علی(ع) فرمودند: “و اِذا لَقِیتُم هؤلاءِ القَومَ غَدَاً فَلا تُقاتِلُوهُم حَتّی یُقاتِلُوکُم” (هنگامی که فردا با این جماعت روبرو می شوید با آنها نجنگید مگر آنکه آنها جنگ را آغاز کنند). در روایتی دیگر در “ارشاد” مفید (ص۲۲۷) آمده است؛ در صحرای کربلا، یکی از اصحاب امام حسین(ع)، با سخنانی، شروع به تهییج جنگ می کند، اما، امام حسین(ع) می فرمایند؛ من آغازگر جنگ نیستم و سپس از اسب پیاده می شوند “ما کنتُ لَأبدُؤهُم بِالِقتالِ ثُمَّ نَزَلَ”! و باز در همین کتاب آمده است که مسلم بن عوسجه از اصحاب امام حسین(ع)، قصد داشت قبل از اینکه جنگ آغاز شود با تیری شمر بن ذی الجوشن را بزند، اما، امام(ع) مانع او می شود و می فرماید: “لا تَرمِیهِ، فَاِنِّی اَکرَهُ اَن اَبدَؤهُم بِالِقتالِ (نزن! که من از آغاز به جنگ، اکراه دارم!).

مسعود ریاعی