“اندیشه ی کرامات را رها کن”

☆ تسلیم “کریم” بودن، و نه در حسرت “کرامات”. آن که در حسرت داشتن کرامات است، ذلیل می شود و آنکه در اشتیاق خدای کریم است، عزیز. و تنها چنین کسی است که برخوردار از کرامات ذاتی است. زیرا در اندیشه ی آن نیست و برای رسیدن به چنین چیزهایی سلوک نکرده است. او چنان به ژرفای عشق و تسلیم فرو رفته، که تمام آنچه که برای دیگران جذابیت دارد، برای او چیزی جز غفلت از حضرت دوست و سقوط معنا نمی دهد.

مسعود ریاعی