“آگاهی امری پویاست”

☆ “مشاهده” از دانش برتر است. زیرا دانش شناختی است که ریشه در گذشته دارد. می گویی دانستم، یا دانسته شد! در این کیفیت، تو همواره از دانستگی های قبلی ات برای معلوم کردنِ مجهول استفاده می کنی. اما مشاهده مربوط به “حال” است و در حال نوعی آگاهیِ پویا وجود دارد که هر لحظه در تَموُّج است. “ناشناختنی” را تنها در مشاهده می توان دریافت. مشاهده گر، همچون ناظر ذرّات کوانتومی است. ذرّاتی که در هر لحظه و هر دیدار، در نقطه ای قابل رؤیت می شوند. اما نمی دانی که آن نقطه کجاست، مگر آن که در همان لحظه حضور داشته باشی! این یعنی آگاهیِ که از مشاهده بدست می آید، امری ایستا نیست، پویاست. لذا در “مشاهده”، مطلق اندیشی و جزم انگاری جایی ندارد. آن یک سیر آگاهانه و نامتناهی است. سیری است که تنها با “تسلیم” طی شدنی است.

مسعود ریاعی