“غرقه در بی نامی”

☆ نام ها اسارت اند، بازدارنده اند، از خود بیگانگی می آورند. در سلوک بدنبال نام نباش. سالکان راستین در بی نامی غرقند. نام ها محدودیتند. از محدودیت در آی. بگذار آسمان پروازت، نامتناهی باقی بماند. ذات لایتناهی تو هیچ نامی ندارد. فریبِ نام پرستان را مخور و اسیر نام های القایی شان مشو. و همواره در آزادیِ بی نامی، ساکن باش. اگر نکته را بگیری، در همه طبقات هستی تو را والاترین مکانت است. در سلوک نام ها به تو پیشنهاد می کنند، هیچکدام را نپذیر و جز به بی نامی قانع مشو. بی نامی، بی مقامی است، بی رنگی است، دور انداختن شکلهای ذهنی است. و این عین حریّت است و خود بالاترین مقام هاست.

مسعود ریاعی