“اراده”

اراده در دنیای سالکان به معنای تصمیم گرفتن متعارف نیست، اراده در قاموس آنان یعنی توانایی هماهنگ شدن با هستی. آنگاه که نیروی وجودی تو با نیروهای هستی در هماهنگی و تنسیق بسر برَد، تو صاحب اراده گشته ای، کارها به بهترین نحو به پیش می رود و جریان حیات، تو را با خود خواهد برد. صاحب اراده همان تسلیم است نه ناتسلیم. و این نکته ی ظریف را تنها سالکان در می یابند، نه متفکران ذهنی. زیرا درک آن نیازمند سلوک عملی است.

مسعود ریاعی