“ساکن قلبِ روح”

آن که در زمان حیاتش بتواند روح های سرگردان را بسوی خدا جمع کند و وحدت بخشد، بدون شک پس از تحویل کالبد جسمانی اش نیز این توانایی را بهتر و سرشارتر داراست. چه او در قلبِ روح دوستدارانش ساکن گشته و از نورِ روح بهره مند است.

مسعود ریاعی