“قلب مؤمن، عرش خدای رحمان است”

وقتی ذهنت از خدایان بیرونی رها شود، از شرّشان خلاص گردی، و تنها خدای درونی ات، ربّ خودت را تسلیم باشی، از دوگانگی رسته ای. تازه موحّد شده ای. به قول قرآن “حنیف” گشته ای. و اصل، “یگانگی” است، دوگانگی یک جهنم واقعی است. جهانی مملو از رنج و پر از باید و نباید است. و یادت باشد که این قلب با ایمان توست که عرش خدای رحمان است.

مسعود ریاعی