“فقط نگاه”

اگر بتوانی فقط نگاه کنی – فقط نگاه -، تو به حوزه ی”مشاهده” وارد شده ای. و “فقط نگاه”، یعنی نگاهی که منبعث از هیچ احساسی نیست، آلوده به خواهشی نمی باشد، هیچ قضاوتی ندارد، خالی از برداشت است و بدنبال کشف چیزی نیست، و در یک کلام در سکوت محض بسر می برَد… چنین نگاهی شاید برای کسانی که عمری نگاه فضول داشته اند، غیر ممکن به نظر رسد. اما به واقع نه تنها ناممکن نیست، بلکه آن ساده ترین، سالمترین و در عین حال هوشمندانه ترین نوع نگاه است. آن فراآگاهی زنده، تنها و تنها در چنین کیفیتی سراغت می آید.

مسعود ریاعی