“حُبّ وطن”

کسانی که دور از وطن خویش اند، اما ایمان خود را به پروردگارشان حفظ کرده اند، دقیقاً در وطن خویش اند. زیرا وطنِ حقیقی سُکنا گزیدن در همین ایمان است. آن جمله ای که پیامبر(ص) فرمود؛ “حُبُّ الوَطَنِ مِنَ الاِیمانِ” (دوستیِ وطن از ایمان است) مرادش خاک پرستی نیست، تبلیغ این سرزمین یا آن سرزمین نمی کند، اصلاً آن وطن که می فرماید در دنیا و از جنس دنیا نیست. چطور می شود در دنیا باشد، حال آنکه دنیادوستی را به شدت مذمّت کرده و آن را ریشه ی هر خطایی می داند؟! “حُبُّ الدُّنیا رَأسُ کُلِّ خَطِیئةِِ”.
ای دوست! وطن آنجاست که ربّ توست، و ربّ تو با خود توست همچنانکه قرآن می فرماید: “اِنَّ مَعِیَ رَبّی سَیَهدِینِ” (ربّ من، با من است و همو هدایتم خواهد نمود)! پس به ربّ ات آگاه شو و همواره تسلیم اش باش.

مسعود ریاعی