“در باب دوستی”

☆ دوستِ حقیقی، خداست. پس ایجادکننده ی دوستی های حقیقی نیز هموست.
☆ دوستیِ حقیقی بر پایه ی منفعت نیست، بر اساس محبت است.
☆ ارواح دوستان از هم جدا نیست اگرچه بدنهایشان مختلف است.
☆ یک دوست آنچه را که بر خود می پسندد همان را بر دوست خود می پسندد، بلکه بهتر.
☆ یک دوست حافظ منافع دوست است در غیاب او.
☆ دوستانِ حقیقی اهل رقابت نیستند، آنها مکمل یکدیگرند.
☆ دوستانِ حقیقی، اهل وحدت اند و چون یک پیکره ی واحد را تشکیل می دهند، پس رنج یکی، رنج دیگری نیز هست. همچنانکه آرامش یکی، آرامش دیگری است.
☆ دوستانِ حقیقی، نه فقط در این جهان، که در دیگر عوالم لطیفِ هستی نیز دوستی هایشان برقرار است.
☆ مابین دوستانِ حقیقی، یک رابطه ی انرژیکِ لطیف و شگرف وجود دارد، که غیر دوستان، از این رابطه ی انرژیک نامرئی بی بهره اند.

مسعود ریاعی