“آیات زنده و جاری”

هر سوره ای دوره ای خاص خود دارد و هر دوره ای سوره ای خاص، هر آیه ای ماجرایی دارد و هر کلمه ای مظهری زنده. این بدان معناست که تمامی آیات خداوند زنده اند و در زمان خاص خود جاری می شوند. امام صادق(ع) می فرمایند: “اِنَّ فِی القُرآنِ ما مَضَی وَ ما یَحدُث وَ ما هَوَ کائِنٌ وَ کانَت فِیهِ اَسماءُ الرِّجالِ فَاُلقِیَت وَ اِنَّما الاِسمُ الواحِدُ مِنهُ فِی وُجُوهِ لا تُحصَی، یَعرِفُ ذلکَ الوُصاةٌ” (در قرآن اموری است که گذشته، و اموری است که در جریان است، و اموری است که در آینده واقع خواهد شد. و در آن اسم برخی افراد آمده که باید کنار گذاشته شود، و چه بسا یک اسم دارای وجوه بی شماری باشد که جز جانشینان پیامبر، کسی بدان آگاه نیست!). یک سالک قرآنی این نکته را می داند و اینگونه آگاهانه و زنده، با قرآن، ماجرا به ماجرا، و دوره به دوره سلوک می کند.

مسعود ریاعی