“پلورالیسم دینی از نگاهی دگر”!

من دین را به تمثیل، چونان یک انار بهشتیِ واحد می بینم که در آن دانه های بسیار است. کسی نباید دانه ها را از بین ببرد، چه با این کار موجودیت انار را به مخاطره انداخته است. راه های منتهی بسوی خداوند، بسیار است، در واقع به عدد نفوس خلائق است. وجود این راه ها نشانه ی حریت و آزادگی است که خود بزرگترین هدیه ی آسمان به انسان است. یک انسان الهی، قدر این هدیه الهی را می داند و با جان و دل پاسش می دارد. اگر همه ی مردمان جهان، در هر کجا که هستند، تحت کلمه ی واحده ی “تسلیم” به حق، که همان تسلیم به راستی و درستی است جمع شوند، و سلطه گری را بدور بیندازند، و یکدیگر را محترمانه بپذیرند، و نگاهشان را لطیف و عاشقانه کنند، “دین خدا” محقق شده است. و “رأیتَ النّاسَ یَدخُلونَ فِی دِینِ اللهِ اَفواجاً” (مردمان را خواهی دید که گروه گروه به دین خدا وارد می شوند!) به زیباترین وجه اش به ظهور رسیده است.

مسعود ریاعی