‍ “چون بشنوی، ذاکری!”

“ذاکر” در والاترین مرتبه اش، آن نیست که چیزی بگوید، بلکه آن است که چیزی می شنود! و این از متعالی ترین مراتب ذکر است. چنین ذکری را خود خداوند در وجودت می افکند، به ارتعاش وا می دارد، و تو آن را با جان و دل می شنوی. بلکه با تمام وجودت، می بینی! امام علی(ع) می فرماید؛ “سامِعُ ذِکرِ اللهِ ذاکِرٌ” (شنونده ی ذکر، ذاکر است!)

مسعود ریاعی