“حال کُشی”

یک فرزانه، آن به آن، نو زندگی می کند. او چیزی را استمرار نمی بخشد. هر تجربه اش، تجربه ی دیگری است. استمرار، یعنی خاطرات گذشته را به آینده بردن و حال را کشتن. فرزانه، حال را نمی کُشد، با آن زندگی می کند.

مسعود ریاعی