“چون آینه بودن!”

در حکایات نقل است که شخصی قصد نمود تا برای یوسف(ع) هدیه ای ببرد. پس با خود اندیشید چه هدیه ای لایق یوسف(ع) است. و چون چzیزی زیبا و شایسته نیافت، آینه ای را بر گرفت و نزد او برد، تا یوسف(ع) خود را در آن بیند! ای دوست، نفس ات را چون آینه ای صاف و صیقلی کن، تا آنگاه که در برابر یوسفِ روح خود قرار گرفتی، تمام زیبایی های او بر تو فرو افتد و نمایان شود. بدان ذهنی زیباست که در برابر حضرت دوست، خالی و آینه گون است.

مسعود ریاعی