“حدیث قدسی”

چون بنده ای را دوست گیرم، من که خداوندم، گوش او باشم تا به من شنود، و چشم او باشم تا به من بیند، و زبان او باشم تا به من گوید، و دست او باشم تا به من گیرد.

تذکرة الاولیاء ج ۱ ص ۱۲۷