‍ “گذر از خانه به ربّ”

اگر می خواهی دگر به این خانه ی تاریک و پر برخورد باز گردانده نشوی و حیات طیّبه را دریابی، باید ربّ خانه را بیابی. هر که ربّ خانه را یافت، خانه را رها کرد و بدنبال ربّ اش رهسپار شد و “اِنّی ذاهِبٌ اِلَی رَبّی”(من بسوی ربّ خود می روم) را پاس داشت. چنین کسی برخوردار از لطیفترین و زیباترین نوع حیات خواهد بود و آنگاه تمامی جهان خانه اش است. همچنانکه پیامبر(ص) فرمود؛ “جُعِلَت لِیَ الاَرضُ مَسجِدَاً وَ تُرابُها طَهُوراً” (تمام زمین برای من مسجد است و خاکش برایم پاک است!)

مسعود ریاعی