“گاه معلول را بچسب، گاه علت را”

☆ برای آنکه خوشبخت باشی، “معلول” را دریاب، بدنبال علت های خوشبختی نرو. نگو که ابتدا باید این چیز و آن چیز را بدست بیاورم تا بعداً خوشبخت شوم. تو خوشبخت هستی، خوشبختی درون توست و آن علت ها که خیال کرده ای، در بیرون تو. وقت و نیرویت را برای علت های بیرونی از کف مده. تو معلول را بچسب، آنگاه علت هایش هر جا که باشند، مجبور به آمدن اند.

☆ اما در مورد بیماریها، معلول را رها کن و “علت” را دریاب. ریشه های بیماری را بیاب. نخواه که تنها آثار بیرونی بیماری را از بین بری، ریشه های آن را در درون بخشکان. این که گفتم یک بازی بُرد بُرد با حکایت “علت و معلول” است. گاهی از این سو می آیی، گاهی از آن سو. بازی کردن با علت و معلول را یاد بگیر.

مسعود ریاعی