“خانه ات را بیاب!”

نزد من همه ی اسماء خداوند، بزرگ و محترم اند، زیرا همه شان کارکرد خود را در هستی دارند. اما خانه ام “بسم الله الرحمن الرحیم” است. از آنجا آمده و به آنجا می روم. دیگران هر اسمی را که میخواهند انتخاب کنند، آزادند. برخی نزد “قهّار” اند، برخی نزد “متکبّر”، برخی نزد “شدید العذاب”، برخی نزد “مُضلّ”، برخی نزد “شدید العقاب”، برخی نزد “جبّار”، برخی نزد “مکّار”، … و این از نوع زندگی شان نمایان است. عملکردشان در دنیا نشان می دهد که به کدام سو می روند و از آنِ که هستند. مبارک خودشان. من با جان و دل روح های آزاده را به “بسم الله الرحمن الرحیم” فرا می خوانم. به بزرگ عالَم عشق و رحمت و بخشندگی.