‍ “دیدن تمام”

تو تنها از طریق “کل” می توانی تمامیّت یک چیز را ببینی، نه از طریق زل زدن به آن شیء! حقایق اشیاء دیده نمی شوند مگر آنکه پیش از آن، رابطه با “کل کامل” بر قرار شده باشد. زیرا “کل” با همه در ارتباطی تنگاتنگ و ذاتی است. این “کل کامل” را نامش را هر چه خواهی بگذار؛ خدا، حقیقت محض، ذات هستی، … مهم ایجاد رابطه ی آگاهانه با اوست، نه اسم ها. وقتی به این وصل آگاه شوی، فراتر از زمان و مکان رفته ای. و می دانی بی آنکه بخواهی، می بینی بی آنکه نگاه کنی. ‌تنها در چنین کیفیتی است که واصِلان، حقایق اشیاء را از درون می بینند و آگاه می شوند. بهترین تاثیر گذاری را نیز تنها در همین حالت دارند.