‍ “عشق و معرفت”

برخی تصور کرده اند که راه “عشق” یک راه است و راه “معرفت” راه دیگری است. اینطور نیست. راه عشق همان راه معرفت است. دوئیتی در کار نیست. این دو واحدند و همچون دو دایره ی منطبق بر هم اند. تو زمانی به خداوند معرفت می یابی که به او عشق بورزی. و زمانی که عشق می ورزی، لحظه به لحظه بر معرفت تو افزوده می شود. راه معرفت یافتن به خداوند، بحث و جدل نیست، عشق ورزی به اوست. و عشق با تسلیم شکل می گیرد، و در این روند است که به معرفتش نایل خواهی شد.