تو فکرت نیستی

خودت را با فکرت، یکی ندان. زیرا وقتی خداوند فکرت را منهدم کند، تو آسیب نخواهی دید. بلکه فقط انهدام فکر را به زیبایی و در امنیت نظاره گر خواهی بود. آنها که وقتی فکرشان به نتیجه نمی رسد و نظرشان عملی نمی شود، خود را نابود شده تلقی می کنند، همانهایی هستند که خودشان را با افکارشان یکی دانسته اند. تو فکرت نیستی، تو احساست نیستی، اینها همه مقولات عارضی اند، می آیند و می روند. آنچه اصالت دارد خود تویی، و تو همواره بر فراز افکار و احساساتت قرار داری.