“خودت را بیاب”

دوست داشته باش و عشق بورز تا بخش های کَنده شده از وجودت را بیابی، گوسفندانت را بیابی، و کامل شوی. چیزهایی از تو در هستیِ لایتناهی پراکنده است، روحت را آزاد کن تا همه ی ذرّات وجودت را بیابد و به وحدت رساند. تا آنها را نیابی و با آنها یکی نشوی، غم تنهایی زایل نمی شود. یافتن آنها تنها با نیروی عشق ممکن است. به هستی عشق بورز و کل را دوست داشته باش. تو با یافتن ذرّات نورانی ات کامل می شوی. آنها هر جا ممکن است باشند، در انسان، در حیوان، در گیاه و حتی جماد. پس عشق بورز، عشق بورز، و بدنبال خودت باش. وقتی همه ی خودت را یافتی “اُمَّت” می شوی. همچون ابراهیم(ع) که “اُمَّت” بود.

مسعود ریاعی