چشم و زبانی دگر

اگر این چشمت را ببندی، آن چشم دیگرت باز می شود. مراد از بستن چشم، دور انداختن نگاه های گذشته است، خلاص شدن از تصورات شرطی شده است. و اگر این زبانت را ببندی، آن زبان دیگرت مجبور به گشوده شدن است. زبانی که در اختیار حق است. و اگر یاد بگیری “سکوت” را بشنوی، گوش حقیقت یاب یافته ای. و چنانچه از خواسته ها و آرزوهایت رها شوی، تمامی جهان از آن توست. زیرا دنیا بدنبال کسی روان می شود که خواستارش نیست.

مسعود ریاعی