“موفقیت‌های هلاک‌کننده”
اردیبهشت 29, 1404
“حکایت رهایی از تضادها و تناقضات”
خرداد 5, 1404⭐️ اینطور نیست که خیال کنی نعمت و برکت همواره در دسترس‌ات خواهد بود. قدر ندانی و شاکر نباشی آن نعمات به چشم بر هم زدنی نهان خواهند شد. چه تصور کرده‌ای در بارهٔ این آیه که می‌فرماید؛ آبادی‌هایی است که آنها را با برکت گردانیدم ؛”القُرَی الَّتِی بارَکنا فِیها”! بدان که مراد از “القُریٰ” در مفهوم متعالی‌اش شهر و آبادی به معنای متعارفش نیست بلکه مراد از آن وجود دوستان خدا و سالکان فرزانه‌ای هستند که تو شبانه‌روز می‌توانی با سیرت از انرژی‌ها و آگاهی‌های نجات‌بخش‌شان در امنیت کامل بهره‌مند گردی؛ “سِیرُوا فِیها لَیالیَ و اَیّامَاً آمِنِینَ”! مراد از “قُریٰ” و سیر در آنها چنین انسان‌هایی‌اند نه شهرهایی از آهن و سنگ! به واقع آن شهرهای با برکت، وجود متصل به بیکرانگی اینان است! مباد بروند که چون قدرشان ندانی و حرمت‌شان پاس نداری برای تو از بین خواهند رفت و شیر نعمت و برکت به طرفة‌العینی بسته خواهد شد. پس هرگز مگو ؛ “رَبَّنا باعِد بَینَ اَسفارِنا”! دوری از آنان را نطلب و خود را آوارهٔ بیابان‌های گمراهی مکن! که وجود اینان همان شهرهای باطنی خداست، پر نعمت و پر برکت، برای هر آنکه بخواهد! ای دوست، شهرهای باطنی را محترم بدار تا شهرهای ظاهری‌ات (قُرًی ظاهِرَةً) همواره آباد و پر رونق باشد.
مسعود ریاعی