“انسانِ آن‌سان”

⭐️ من نه می‌توانم بَرده باشم و نه ارباب. تنها می‌توانم انسان باشم به آن‌سان. برده نمی‌توانم باشم زیرا کار من باربریِ وجود سنگین و پرخواهش دیگران نیست. ارباب نمی‌توانم باشم زیرا بار خود را بر دوش دیگری نمی‌گذارم. چه اگر چنین کنم، بی آن‌که بدانم خود بردهٔ آن شخص شده‌ام. زیرا بارم بر دوش اوست و نیازمند او شده‌ام. از نگاه من، هم بردگی و هم اربابی، هر دو بردگی است. سالک بی‌تعلق و خداحافظی‌کرده با همه چیز، تنها می‌تواند خود متعال‌اش باشد؛ آن‌سانِ نورانی.

مسعود ریاعی