“فقر مقدس”

⭐️ فقر مقدس، گدایی نیست. بی‌چیزی و ذلت و فلاکت نیست. رهایی از اسارت چیزهاست. آن یک پادشاهی و فخر بزرگ است. فقر مقدس مقام کسی است که خود را مالک چیزی و کسی نمی‌داند. نه مادی نه معنوی.
او بهره‌مند است بدون احساس تملک
برخوردار است بدون تصاحب.
آن‌گاه که روانت از داشتن‌ها و نداشتن‌ها خلاص گردد، تو بر کرسی پادشاهیِ خویشی. گرچه تمام عالَم از آنِ تو و تحت فرمان تو شود، اما تو به این داشتن و این فرمانروایی وقعی نمی‌نهی. خود را با آن نمی‌سنجی. زیرا از درون آزادی. مُخلَصی. آزادْ رهرویی سبکبار.
از این پس؛ این دنیاست که در پی تو براه می‌افتد.

مسعود ریاعی