“ اختیار”

☆ اختیار ریشه در “خیر” دارد. آن که خیر دارد، اختیار دارد. اختیار منهای خیر بی معنی است. و “خیر” خداست. انسان‌های بی خیری که پنداشته اند اختیار دارند، اختیارشان توهّمی است. آنها همواره تحت تاثیرات عمل می کنند. اختیار واقعی “خیر” می خواهد. پس اگر اختیار حقیقی را طالبی، از اختیار توهّمی خود دست بردار و ندایش را با گوش جان بشنو؛ “کُن لِی اَکُن لَکَ” (برای من باش تا برای تو باشم)

مسعود ریاعی