“در معنای صراط”

☆ صراط را راه گویند و سبیل را نیز راه گویند. اما این دو معنایشان یکسان نیست. همچنانکه معنای “سیر” با “سلوک” یکسان نیست. صراط برخوردار از “صر” است. یک شدن است. نوعی استحاله و از کیفیتی به کیفیت دیگر در آمدن است. صراط یک راه باطنی است. از جنس راه های فیزیکی نیست. در صراط تو به خود متعالی ات واصِل می شوی. و این راهی است که با معرفت از نفس حاصل می شود. مراد از صراط مستقیم نزدیکترین راهی است که این مهم را محقق می کند. همچنانکه “سیر” حرکت آفاقی است و “سلوک” حرکت انفسی است. قرآن در مورد حرکت آبهای زیر زمینی از فعل “سَلَکَ” استفاده می کند، تا چشمه هایی از درون جوشیدن بگیرد!؛ “فَسَلَکَهُ یَنابِیعَ فِی الاَرضِ”! ای دوست، بر صراط بودن سلوک می خواهد. آن با تغییر شعور همراه است. دریاب نکته را.

مسعود ریاعی