“تجسم عشق”

☆ عشق برخی فقط در زبانشان است و برخی فقط در ذهن شان. قلیلی عشق در قلب شان است اما با این وجود هنوز کامل نیستند. چه عشق شان هنوز ظهور نیافته و نمی دانند با این عشق چه کنند و کجا جاری اش سازند. در هر دوره ای فقط تعداد انگشت شماری اند که عشق از قلب شان جاری و با رگ و پی و خون شان آمیخته و در هر اندیشه و نگاه و احساس شان متبلور شده است. چنین کسانی از هر کوی و برزن و صحرایی که بگذرند -چه سخن بگویند چه نگویند- جز رائحهٔ حیات بخشِ عشق از وجودشان نتراود. اینان تجسم عشق اند. نه تجسم عاشق اند نه تجسم معشوق. نه لیلی اند و نه مجنون. بلکه تجسم خود عشق اند. عشقی که شخصی نیست. جزئی نیست. خود کل است. کل کامل.

مسعود ریاعی