“و این موت زیبا”

 ☆موت یکی از بهترین هدایای خداوند است. قدرش را بدان. با آن رفیق باش. هر لحظه بمیر و نو شو. نمی دانم اگر این مرگ نبود چگونه در این مرداب عَفِن و سرد و تاریک، طاقت می آوردیم. مرگ نقطه ی تحول و دروازه ی نجات است. جواز گذر از مرحله ای به مرحله ای دیگر است. و موت ها، انواع دارند؛ موت از گذشته های حماقت بار، موت از دانستگی های بی حاصل، موت از آرزوها و آرمان های اسارت برنده، موت از غفلت و بی شعوری، موت از زندان ذهن و باورهای سخیف، موت از اوصاف و رسوم محدودکننده ی بشری، موت از بیماری ها و آلودگی های روان تنی، موت از حسد و طمع و خودکامگی، موت از داشتن ها و انباشتن ها، موت از هزارتوی تاریکی های نافهمی و بدفهمی،… این موت که می گویم خود پویایی زندگی است. حیات بخشی با برکت است. “فَتَمَنّوا المَوتَ اِن کُنتُم صادِقِینَ” پس موت را تمنا کنید اگر اهل صداقت هستید! اگر اهل راستی و درستی هستید! تمنای این موت، نشانه ی راستی و درستی است. خود دعای خروج از کژی ها و ناراستی هاست. و بدان که تنها “صادقین” می توانند آن را به تمنایی صادقانه طلب کنند، نه حقه بازان و فریبکاران. و نیز بدان تا این موت ها حاصل نشود، بشر به آبادی و رستگاری نخواهد رسید.

مسعود ریاعی