“حدیث شب راز”

☆ در شبی اسراری، کمیل از علی (ع) پرسید: حقیقت چیست؟!
علی (ع): تو را با حقیقت چکار؟!
کمیل: مگر من از یاران سرّ تو نیستم؟!
علی (ع): آخر تو را با حقیقت چکار؟!
کمیل: مگر من محرم سرّ تو نیستم؟!
علی (ع): آری، اما آنچه از من سرریز می شود، از تو می تراود!
کمیل: مگر ممکن است همچون تویی پرسش کننده ای را نومید کند؟!
علی (ع): حقیقت، کشف انوار درخشان جلال بدون اشارت است!
کمیل: برایم روشن تر گردان!
علی (ع): زدودن موهوم هنگام روشن شدن معلوم.
کمیل: برایم روشن تر گردان!
علی (ع): دریدن پرده به سبب غلبه ی سرّ.
کمیل: برایم روشن تر گردان!
علی (ع): نوری که از صبح ازل می درخشد، آن سان که آثار آن در کالبدهای توحید پدیدار می گردد!
کمیل: برایم روشن تر گردان!
علی (ع): چراغ را فرو نشان، که “صبح” سر زده است!

مجالس المؤمنین ج ۲ – ۱۰ ، ۱۱