“فردیّت”

☆ ما زمانی که “فرد” شویم، به آستان الوهیّت خویش راه می یابیم. اکنون فرد نیستیم، جزء جزء ایم، اندیشه و روان مان تکه تکه است. ذهنیات مان متفرق و پراکنده است. به عبارتی هنوز یگانه نگشته ایم. پر از خواسته های جور و واجور و آرمان های رنگارنگ ایم. حال آنکه “فردیّت” تنها با خود متعالی امکانپذیر است. و خود متعالی آنگاه بروز می کند که همه ی من های جعلی ناپدید شده باشند.

مسعود ریاعی