“ندانستن” و “نه دانستن!”

☆ قصه ی سلوک انسان با “ندانستن” آغاز می شود و با “نه دانستن” پایان می یابد. و “دانستن”، امری نسبی است که میان آن دو واقع است. “دانستن”، الهیات ایجابی می سازد و “نه دانستن” الهیات سلبی. در الهیات سلبی، خدا ورای همه ی اثبات هاست. قاعده اش، نه این و نه آن است.

مسعود ریاعی