“حکایت”

☆ موج کوچک به موج بزرگ گفت: غمگینم. زیرا که من کوچکم و تو بزرگ.
موج بزرگ گفت: غم تو از آن است که سِرشت حقیقی خود را نمی شناسی. ما همه آب هستیم. موج بودن مان صورت هایی گذراست.
موج کوچک نگاهی به زیر پایش کرد و پس از مکثی گفت: فهمیدم. من، تو هستم و تو من هستی. ما همه از یک کل هستیم…
و چون آرام گرفتند، دریا دگر باره ساکن شد.