“حکایت”

☆ کسی نزد ابن سیرین آمد و گفت: “به خواب دیدم که مؤذنی می کنم.”
گفت: توفیق یابی که حج گزاری.
دیگری آمد و گفت: “به خواب دیدم که مؤذنی می کنم.”
گفت: تو دزدی می کنی. به خدای بازگرد و از دزدی توبه کن.
حاضران متعجب شدند و گفتند: ای استاد هر دو یک خواب دیده اند، این اختلاف در تعبیر از کجاست؟!
گفت: “آن کس که اول آمد، صورت و سیرت نیکو داشت و چون خواب خود تقریر کرد، این آیه به خاطرم رسید که “وَ اَذِّن فِی النّاسِ بِالحَجِّ” یعنی ای ابراهیم در میان مردمان به حج آواز ده. و آن کس که بعد از او آمد، صورت و سیرت بد داشت، و چون خواب خود بگفت این آیه به یادم آمد که “ثُمَّ اَذَّنَ مُؤَذِّنَُ اَیَّتُهَا العِیرُ اِنَّکُم لَسارقُونَ” یعنی؛ پس نداکننده ای ندا داد که ای کاروانیان شما دزدانید.”

لطایف الطوایف، باب هشتم، ۱۴۸