“بی تمنّایی”

☆ تمنای بهشت داشتن، جهنم می آورد. بهشت نمی آورد. زیرا ذات تمنا آتشین و مخرّب است. خورنده ی لحظات نقد وجود است. تمنا و خواهش و خواستن، سنخیتی با آرامش و بهشت ندارند. بر هم زننده ی آنند. این بی خواهشی و ترک آرزوست که بهشت حقیقی را برایت به ارمغان می آورد. وقتی ترک تمنا کنی، چشمانت به تمامی نعمت های نقد خداوند باز می شود. و می بینی آنچه را که از ابتدا داشتی و ندیده بودی.

مسعود ریاعی