“از قوانین قطعی حکمت”

☆ نور خِرَد و داناییِ ناشی از آن را نمی توان برای خود نگه داشت. انرژی آن خورد کننده است. آن را باید بخشید و توسعه داد. آنگاه که آگاه شدی اگر بخل بورزی و اهل توسعه ی آگاهی نباشی، آن را از دست خواهی داد. تنها با بخشش است که تو خردمندتر و آگاه تر خواهی شد. این نکته از قوانین قطعی “حکمت” است؛ “باید بجا انفاق شود، و نه خودخواهانه ذخیره گردد”. وقتی می بخشی، دو اتفاق درونی می افتد؛ یکی اینست که نشاطی خاص و فرح بخش تو را فرا می گیرد که نمونه اش را در جایی تجربه نکرده ای، و دیگر اینکه جا برای آگاهی های جدید و تازه باز و بازتر می شود.

مسعود ریاعی