“کمانداری از نگاه چوانگ تزو”

☆ آن کمانداری که وقتی تیر می اندازد، در کیفیت بی خواهشی است، همه ی مهارت خویش را در اختیار دارد. اگر برای سکه ای برنجی کمان کِشَد
بی قرار می شود.
اگر برای پاداش طلا تیر اندازد
یا کور می شود
یا دچار دوبینی،
گویی مجنون می شود!
مهارتش تغییر نکرده، اما پاداش
او را دگرگون می سازد. مشوّش می شود.
کماندار پیش از آنکه به کمان کشی و افکندنِ تیر اندیشد،
در سودای پیروزی است،
و نیاز به پیروزی
او را از اقتدار تهی می سازد.

(از تعالیم چوانگ تزو، حکیم چینی، قرن ۴ ق. م)