سلامت آنچنان کمیاب شده که گویی نایاب است و کس نداند که در کجا تواند به دستش آورد ولی چنان دانم که اگر از سلامت جستجو […]

وقتی با تسلیم به “سکوت درونی” خویش رسی، وقتی با ذهنت به چیزی چنگ نیندازی، تو دیگر در جهان نخواهی زیست، بلکه این جهان است که […]

از نگاهی سالکانه، آنچه که در بیرون است بخشی از وجود “انسان”، یا تجلّیِ صفتی از اوصاف اوست. چیز غریبه ای وجود ندارد. در تعجبم از […]

برخی فکر می کنند که ما بعد از مرگ، سفری طول و دراز خواهیم داشت، حال آنکه این سفر از ابتدای خلقت آغاز شده است. و […]

از منظری جهانِ آفرینش، صفتی الهی است. و چون صفت الهی است، ناچار به بودن است. اگر جهانِ هستی نمی بود، خداوند شناخته نمی شد. این […]

“عقل” عامل وصلِ تو به خدا یعنی به حقیقت محض است. معنا و کاربرد عقل همین است. وقتی می گویند بر پای شتر “عِقال” بستم، یعنی […]

چیزی درون نفس آدمی است که “نیافریده شده” و “نیافریده شدنی” است. بکر است، لایتناهی است و “رهاننده” هموست. البته آن میتواند مصداق کاملی در بیرون […]

اگر بخواهی روحت را متوجه خودت کنی، با حرف زدن نمی توانی. حرف زدن، امری ذهنی است. تنها ذهن تو را متوجه می کند، نه روحت […]

آن که یاد می گیرد که به طبیعت عشق بورزد و مخلوقات خداوند را دوست داشته باشد، به شأن والای انسانی، بیش از هر کس دیگر […]