“اِنَّ لَکُم لَمٰا تَحکُمُونَ”؟!
( آیا [پنداشته‌اید] هر حکمی کنید، حق شماست)؟!
– آیا پنداشته‌اید که خداوند چنین اجازه‌ای به شما داده؟! آیا با او چنین پیمانی دارید؟! “اَم لَکُم اَیمانٌ عَلَینا بالِغَةٌ اِلَی یَومِ القیامَةِ”؟!
آیا کتابی دارید که هرچه بخواهید از آن در می‌آورید؛”اِنَّ لَکُم فِیهِ لَمٰا یَتَخَیَّرُونَ”؟!
شما را چه می‌شود، چگونه حکم می‌کنید؛”مٰا لَکُم کَیفَ تَحکُمُونَ”؟!
ای دوست، انسانی که توهّم حق‌بجانبی زده و خیال می‌کند هر حکمی که کند، حق اوست، خطرناک‌ترین انسان روی زمین است. این آیات سورهٔ قلم یک هشدار بزرگ به همهٔ حاکمان جهان است. توهّم حق‌بجانبی، حق نیست، به جنگ حق رفتن است. مخرب است. و دقیقاً از این روست که پیامبر(ص) می‌فرماید؛ “اگر حاکمی در عفو و بخشش خطا کند به مراتب بهتر از آن است که در مجازات کردن خطا کند”. زیرا بسیاری از مجازات‌ها غیرقابل جبران است و دگر نمی‌توان آن را جبران کرد. حکم‌کردن‌های ما، حکم‌های ذهنی است. منبعث از برداشت‌های ناقص‌مان است. به واقع نفسانی است. ما به حَسَب خیالات‌مان حکم می‌کنیم. زیرا آگاه به تمامی آگاهی‌های موجود نیستیم. حکم “حق”، چیز دیگریست. آن ظاهر و باطن را فرا می‌گیرد. و صد البته “خیر” است زیرا “حق” جز خیر نمی‌تواند باشد. اولین و مهم‌ترین درس سالک حق آن است که توهّم حق‌بجانبی را به دور بیندازد. قضاوت‌های ذهنی و احساسی را از نگاهش بشوید. زیرا تسلیم حق بودن با قضاوت‌های ذهنی و نفسانی محقق نمی‌شود.
بر گرفته از مجموعه نکات قرآنی
مسعود ریاعی
