⭐️ در علوم باطنی ضربه‌ای است تحت عنوان “ضربهٔ رحمت” (ضَربَةُ الرَّحمَة). این ضربت که برخی از آیات اسراری قرآن هم بدان اشاره دارد، به معنای کتک‌کاری و ضرب و جرح و مُثله کردن این و آن نیست. بلکه ضربه‌ای است منبعث از روح که استحالهٔ فرد را موجب می‌شود. ضربه‌های رحمت در موقعیت‌های متنوعی کاربرد دارند؛ ضربه‌ای که ایوب پیامبر -آن هم با خوشه‌ای از گندم- همسرش را می‌نوازد از این نوع ضربت است. همچنین است آیه “وَاضرِبُوهُنَّ” که در جای خود از آن سخن گفته‌ایم. و نیز چنین است ضربهٔ عصای موسی بر صخره جهت جاری شدن آب. و اما آیه “…فَاضرِبُوا فَوقَ الاَعناقِ وَاضرِبُوا مِنهُم کُلَّ بَنانٍ(پس شما بر بالای گردن‌شان ضربه بزنید و نیز بر هر سر انگشت‌شان ضربه بزنید)، این نیز به معنای تبلیغ کشتار و سلاخی کردن و خونریزی نیست. “وَاضرِبُوا” به معنای قطع کردن نیست. زدن ضربه‌ای است. معنای اصلی‌اش همین است. به واقع این آیه دارد یک حکایت اسراری و شیوه‌ای باطنی را برای زایل کردن نیروها و اوصاف کفرآلود بیان می‌کند. دقت کن، که فرمان این آیه به ملائکه است نه به انسان‌ها. این ضربه، ضربهٔ انسانی با تیغ و شمشیر نیست. اصلا در آیه سخن از تیغ و شمشیر نیست. بلکه ضربه‌ای ملائکه‌ای است که ملائکه واردکنندهٔ آنند. و این از ابتدای آیه به وضوح مشخص است که خطاب آیه در اصل به ملائکه است؛ “اِذ یُوحِی رَبُّکَ اِلیَ المَلائِکَة…”(و یاد آر آنگاه که پروردگارت به ملائکه وحی کرد که…). ای دوست، ضرباتی است منبعث از روح که در موقعیت‌های خاص و در نقاطی خاص، موجب استحاله و بالنتیجه پاکسازی و فتح درونی می‌شوند. ضرباتی که همچون کاتالیزر عمل می‌کنند و فرایند صلاح را تسریع می‌نمایند. باید فهم درست این گونه آیات اسراری را که نه ذهنی است و نه اکتسابی و ظاهری، به دعا از خدای دانای غیب و شهود مسئلت نماییم تا مبادا با برداشت‌های سطحی و نابجا، ناآگاهانه مبلغان خشونت گردیم.
مسعود ریاعی
