“لا تَعبُدِ الشَّیطانَ اِنَّ الشَّیطانَ کانَ لِلرِّحمٰنِ عَصِیّاً”
(رام و تسلیم شیطان نباش که شیطان نسبت به خدای رحمن نافرمان است)!
این شیطان را جز در وجود خودت در جای دیگر جستجو مکن که شیطان هر کس در وجود خود اوست. به قول امام سجاد(ع) در دعای بیست و پنجم صحیفه؛ “این شیطان در سینههای ما جا دارد و مثل خون در رگهایمان روان است بهگونهای که اگر ما از او غفلت کنیم، او از ما غفلت نمیکند”. ای دوست، شیطان را چه میپنداری؟! آدمی همواره از کجا وسوسه میشود؟! آیا غیر از درون خودش؟! این نفس تاریک و ذهن وسوسهگر خود ماست که هر روزه ما را به بیراهههای باطل میکشاند. این شیطان، دشمنی داخلی است و در درون خود ما جاخوش کردهاست. این نفسامارّه خود ماست که شیطان ماست. این آیه شریفه خیراندیشانه می فرماید؛ رام این شیطان نباش. بندگیاش مکن. از نشانههای شناخت این شیطان آناست که وسوسهها و فرامینش دقیقاً برخلاف “رحمٰن” است. ضد رحمت و بخشندگی است. بر ضد عشق و وحدت و تسلیم حقیقت بودن است. از نشانههای این شیطان، خودخواهی و تکبر است. تفرقه انداختن و سلطهگری و بیدادگری است. این شیطان بر ضد زندگی است و همواره به مرگ و تاریکی میخواند. حال آنکه خدای رحمٰن، اصل زندگی و حیات است و همواره به زندگی با عزت میخواند. و دقیقاً از این روست که؛“کانَ لِلرَّحمٰنِ عَصِیّاً”! بدان، هر که رام شیطان درون شود تجلّی آن در بیرون گشتهاست. پس تسلیمش مشو، بلکه به سجدهاش وادار و با سلوکی جانانه او را تسلیم روح حیاتبخش خویش کن.
بر گرفته از مجموعه نکات قرآنی
مسعود ریاعی